Cwane główki i chłopaki z drogówki. Meneliki 2

Krzysztof Daukszewicz

CWANE GŁÓWKI I CHŁOPAKI Z DROGÓWKI

MENELIKI 2

Wydawnictwo: Bellona

Data: 2012

Stron: 208

Krzysztof Daukszewicz to człowiek orkiestra: satyryk, poeta, felietonista, tekściarz, kompozytor, piosenkarz, gitarzysta i... właściciel dwudziestotrzyletniego wina Viagra, zapewne nie tylko tego, ale akurat ten szczegół mocno utkwił mi w głowie.

Być może nie wszyscy kojarzą nazwisko autora książki o wdzięcznym tytule „Cwane główki i chłopaki z drogówki. Meneliki 2” , ale najprawdopodobniej miłośnicy kabaretów i Szkła kontaktowego nadawanego na antenie TVN 24, znają specyficzne poczucie humoru Krzysztofa Daukszewicza i jego wybitną zdolność do puentowania, a także do ironicznej, ale jakże trafnej oceny naszych realiów. Jednak jak znam życie to znajdą się i sympatycy, i przeciwnicy twórczości owego Pana, rzecz to w sumie zrozumiała, wszak nie to co wszystkich bawi, ale to co nas śmieszy.

Przechodząc do meritum. Prezentowana przeze mnie pozycja to, posłużę się słowami autora „ (…) dalszy ciąg przygód i moich, i specjalistów od wszelkich wynalazków zaskakujących pomysłowością ich sfatygowane wątroby”, jeżeli ktoś czytał „ Meneliki, limeryki, epitafia sponsoruje ruska mafia” to już wie w czym rzecz, ta lektura to świetny zbiór opowieści, anegdot, wszelkiej maści żartów i żarcików prawdziwych, zasłyszanych oraz chętnie przekazywanych o smakoszach wysokoprocentowych napoi, niebanalnych ludziach, chociaż często namolnych, dręczących przechodnia o dwa złocisze na bułeczkę w płynie, którzy zapijają, albo jak kto woli oblewają trudy naszej rozczarowującej rzeczywistości, krótko mówiąc o ludziach z marginesu społecznego: lumpach, menelach, kloszardach.

Podobno poczucie humoru świadczy o inteligencji oraz o dystansie do siebie i świata, jednak z tej racji, że różnie bywa ze zdolnością niektórych artystów do pobudzania śmiechem, a i moje poczucie humoru jak niesubordynowany kot często chadza swoimi własnymi drogami to różnie z nim bywa. Jednak czytając książkę Krzysztofa Daukszewicza zaśmiewałam się do łez i po raz kolejny przekonałam się, że to właśnie życie jest najlepszym autorem żartów, co więcej, po przeczytaniu kilkudziesięciu komediowych historyjek lekko zmieniło się moje postrzeganie otaczającej mnie rzeczywistości, co jest niezmiernie ciekawym i zabawnym doświadczeniem. Dodam jeszcze, że „Cwane główki i chłopaki z drogówki. Meneliki 2” to pozycja bardzo przejrzysta, a uszeregowany w niej humor sprawia, że lektura ta jest bardzo czytelna i na pewno każdy z czytelników znajdzie w niej to, co go najbardziej cieszy i bawi. Dla mnie ta książka była i na pewno jeszcze wielokrotnie będzie doskonałą rozrywką, zabawną i refleksyjną podróżą przez świat doprawiony promilami, filozoficznymi dywagacjami, jak również osądem nietrzeźwych, ale za to niezmiernie dowcipnych i spostrzegawczych obywateli. 

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu Bellona, a także portalowi Sztukater za jej udostępnienie.