Silver Ravenwolf
NASTOLETNIA CZAROWNICA
Wydawnictwo: Illuminatio
Data: 2012
Stron: 296
Oprawa: Miękka ze skrzydełkami
Wicca
– najprościej wyjaśniając - to współczesna religia
neopogańska, wywodząca się z praktyk z New Forest w Anglii oraz
nawiązująca do kultu czarownic. Podobno czarostwo jest obecnie
najszybciej rozwijającą się religią w USA i jak podają źródła,
w Stanach Zjednoczonych znajduje się tyle samo czarownic, co pisarzy
posiadających w swoim dorobku opublikowane prace. Jednak czarostwo
to nie tylko domena mieszkańców USA, ponieważ równie mocno Wicca
rozpowszechniona jest w Europie.
Do
czego zmierzam, a do tego, że wcześniej czy później, owa religia
może zainteresować młodego człowieka, który niekoniecznie będzie
próbował poznać zasady wiary wikańskiej, co zaklęcia i magiczne
rytuały, samo przez się nie jest to droga właściwa do zgłębienia
tematu. Dlatego pomocną lekturą w tym zakresie może okazać się
„Nastoletnia czarownica” autorstwa Silver Ravenwolf –
czarownicy z rodowodem, sprawującej opiekę nad jedenastoma
sabatami oraz autorki wielu publikacji na temat religii Wicca.
Książka
jest bardzo ciekawie opracowana i wdzięcznie napisana. Autorka w
sposób naturalny, chociaż może niekiedy zbyt pretensjonalny,
przybliża istotne informacje z zakresu podstawowej teologii Wicca,
czyli dostajemy skondensowane wiadomości począwszy od zasad wiary,
tradycji wikańskiej, modlitw i magicznych kręgów, aż po rytuały,
magię i uzdrawianie. Oprócz tego Wysoka Kapłanka Wicca obala mity
na temat czarownic, i tak dowiadujemy się, że nie latają na miotłach,
nie jedzą małych dzieci, nie praktykują czarnej magii, nie używają
satanistycznych symboli, itd. Prawdziwe czarownice m.in. wierzą w
Boga jako kosmiczną moc pozytywnej energii, idą za głosem rozsądku
oraz wierzą, że moc jest proporcjonalna do mądrości.Tym samym, filmowy obraz czarownicy legnie w gruzach.
Wielkim
atutem książki jest dodatek w formie pamiętnika nazwany
„Tajemniczą Księgą Cieni” oraz umieszczony we wstępie
rozdział dla rodziców, w którym autorka uspokaja opiekunów, tłumacząc, że
w treści nie znajdują się niebezpieczne przesłania – to
prawda, nie znajdują się, ale... w tematyce lektury zdarzają się
instrukcje jak zachować się, kiedy rodzic wykazuje się brakiem
tolerancji względem nowych zainteresowań religijnych swojej
pociechy, uważam, że nie jest to dobre posunięcie, dlatego
że moc kilku wcześniejszych zdań, w których podkreślana jest
siła szczerości i rozmowy z rodzicami traci co nieco na wartości.
Nie do końca przekonały mnie też opisane zaklęcia,
skupiające się głównie na czarach dość trywialnych jak np. „Koniec
szlabanu”, „Zamknij buzię” czy „Słodkie sny i pluszowe
zwierzaki” , rozumiem, że takie zestawienie zaklęć ma zainteresować młodego czytelnika, jednak wskazuje to również na sztuczność i próbę
przyciągnięcia uwagi nastolatków.
Pomimo
tych kilku potknięć muszę przyznać, że czytając pracę Silver
Ravenwolf miałam wrażenie, że bardzo rzetelnie podeszła do
tematu, nie wyczułam bagatelizowania wikańskich teorii, ani
lekceważenia czytelnika. Według mnie „Nastoletnia czarownica”
to świetnie przygotowana graficznie interesująca pozycja, niemniej
jednak dla niektórych dorosłych osób może okazać się zbyt
kontrowersyjna jak na lekturę dla ich dziecka, dlatego zanim młody
człowiek zacznie poważnie zabierać się do powyższej publikacji,
warto wcześniej rzucić na nią okiem.
Posty
