Opactwo świętego grzechu

Sue Monk Kidd

OPACTWO ŚWIĘTEGO

        GRZECHU

Wydawnictwo: Albatros

Data: 2006

Sue Monk Kidd w wieku trzydziestu lat odkryła w sobie powołanie pisarskie, jest autorą dziesiątki esejów, artykułów i opowiadań, jedno z nich rozwinęła w bestselerową powieść „Sekretne życie pszczół”, książka to była dwukrotnie wybieraną Książką Roku w USA, sama autorka wielokrotnie była laureatką prestiżowych nagród. „Opactwo świętego grzechu” to jej druga powieść, która ukazała się w 2005 roku i podbiła serca czytelników na całym świecie.

Wpadłam na książkę jak żaba w błoto, rudowłosa piękność z okładki kusiła tajemnicą i grzeszną przygodą . Inaczej być nie mogło, skoro Jessie - nasza bohaterka – aż prosiła się o kłopoty, na tej sekretnej, syreniej Egret Island w Południowej Karolinie.

Jessie Sulivan, jest mężatką i matką nastolatki. Wydaje się, że nic jej już do szczęścia nie potrzeba, jednak dręczy ją przeszłość, tragiczna śmierć ojca i konflikt z matką. Pewnego deszczowego ranka, odbiera telefon z informacją, że jej matka Nelle, obcięła sobie tasakiem palec. Nasza bohaterka postanawia wrócić na wyspę swojego dzieciństwa i pomóc ekscentrycznej i najprawdopodobniej szalonej matce. Kiedy Jessie przyjeżdża na wyspę zauważa, że na duszy Nelly ciąży jakaś tajemnica w którą wydaje się być zamieszany ojciec Dominik, zakonnik benedyktynów. Kobieta próbuje rozwikłać zagadkę, przy okazji poznaje przystojnego brata Tomasa, znajomość ta powoduje olbrzymi bałagan w życiu osobistym naszej bohaterki. Nic nie jest proste a sytuacja wydaje się bez wyjścia.

Zapewne nie raz zastanawialiście się czy żyjecie pełną piersią, czy korzystacie z dobrodziejstw losu i czerpiecie ile się da z każdego pięknego dnia. Takie myśli nie są złe, często motywują do działania i powodują, że zauważamy to co najczęściej bywa ulotne, jednak niekiedy potrzebny jest impuls, który spowoduje, że wyrwiemy się z apatii i na nowo zostaniemy przywróceni do życia. Tak też jest z Jessie, kobieta przygnieciona złymi wspomnieniami, nie do końca potrafi zauważyć, że ma kochającego męża i mądrą córkę,  dopiero zbliżenie się do matki i spotkania brata Tomasa powoduje uruchomienie lawiny, którą trudno zatrzymać. Narratorką w powieści jest właśnie Jessie, to ona opowiada historię swojego życia, jesteśmy jej powiernikami, z cichym szeptem zdradza czytelnikowi swoje pragnienia i obawy, łatwo jest nam pokochać i zrozumieć tę dojrzałą kobietę, która błądzi i niejednokrotnie zachowuje się jak małe dziecko.

Sue Monk Kidd napisała bardzo mądrą książkę – być może brzmi to banalnie - w powieści odnajdziemy wiele cennych porad, poznamy jak silna potrafi być przyjaźń i jak wielkie , odurzające bywa pożądanie. Możemy zobaczyć jakie zniszczenia powodują tajemnice, nawet te dobrej wierze i poznamy sens miłości, tej prawdziwej i nieskalanej. Autorka w wyraźny sposób pokazuje jak nasze myślenie, wewnętrzne rozterki wpływają na nasze życie, wszystko to jest opisane barwnym, plastycznym językiem. Książka roztacza czar i mimo, że nie raz czujemy się przygnieceni mocą słów to podczas czytania doświadczamy błogiego spokoju, ogarnia nas pewność tego, że możemy wszystko, jeśli tylko obok siebie mamy kochających ludzi, możliwość wyboru i wiarę w to, że nic nie dzieje się bez przyczyny.

Jestem zauroczona książką, już dawno czytałam powieść tak szczerą i prawdziwą, powodującą wybuchy śmiechu i rzekę łez. Nie chce generalizować i pisać, że książka jest tylko perełką dla kobiet bo mimo, że opowiada o kobiecie i o „babskich” uczuciach to można z niej wiele wynieść mądrości, tych małych, zwiewnych, które osłodzą naszą - niekiedy - szarą rzeczywistość.

Moja ocena 5/6